1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2016 roku o sygn. akt I FSK 113/15

Teza: podatnikowi przysługuje pełne odliczenie VAT od samochodów zastępczych.

Skład orzekający stwierdził, że udostępnianie samochodów klientom, którzy swoje pojazdy oddali do serwisu, pozostaje w ścisłym związku z działalnością dealera samochodowego. Ten element oferty dealera tj. udostępnienie pojazdów wpływa bezpośrednio na uatrakcyjnienie warunków sprzedaży i jest związany z działalnością sprzedażową. W konsekwencji, dealerowi przysługuje prawo do odliczenia całego VAT.

2. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 lipca 2016 roku o sygn. akt III SA/Wa 1177/15

Teza: usługa likwidacji szkód może korzystać ze zwolnienia z VAT.

Przedmiotowy wyrok uchyla negatywną interpretacje indywidualną w zgodnie z którą czynności likwidacji szkód świadczone w imieniu i na rzecz towarzystw ubezpieczeniowych, nie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług określonego w art. 43 ust. 1 pkt 37 oraz w art. 43 ust. 13 ustawy. Art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT jest implementacją art. 135 ust. 1 lit. a dyrektywy 112, przy czym prawo wspólnotowe zapewniło możliwość wprowadzenia zwolnienia o szerszym zakresie, z czego polski ustawodawca skorzystał. Tym samym Organ nie może dokonywać prowspólnotowej wykładni przepisów by ograniczyć przywileje podatników.

3. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 1778/14

Teza: podatnik powinien rozliczać przychód wynikający z każdej raty w roku, w którym ta staje się wymagalna, choćby nabywca mu nie zapłacił.

Skład orzekający potwierdził, iż do 1 stycznia 2016 roku, przychód z kapitałów pieniężnych związany jest z wymagalnością świadczenia. Zatem podatnik powinien rozliczać przychód wynikający z każdej raty w roku, w którym ta staje się wymagalna, choćby nabywca mu nie zapłacił. Skład orzekający jednocześnie wskazał, że w związku z nowelizacją art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a ustawy o PIT, które polegało na wykreśleniu słowa „należne” obecnie podatnik zobowiązany jest uwzględnić cały przychód wynikający z umowy sprzedaży od razu (pomniejszając go o koszty). Przed nowelizacją można było rozliczać dochód ratalnie, a więc w latach, gdy raty stawały się wymagalne.

4. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 1968/14

Teza: umorzenie podatku może dotyczyć również podatników, których zaległość związana była z oszustwem podatkowym.

Sprawa dotyczyła małżeństwa, niegdyś prowadzącego działalność gospodarczą, oszukując przy tym na VAT . Sąd uznał, iż sytuacja majątkowa podatników jest na tyle trudna i wyjątkowa, że zdaniem składu orzekającego fiskus powinien umorzyć zaległe podatki. Zdaniem składu orzekającego ma znaczenia, w jaki sposób podatnik doprowadził do zaległości – w drodze oszustwa czy niecelowo. To, czy powinien uregulować dług, zależy wyłącznie od jego aktualnej sytuacji.

5. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 3 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 2111/14

Teza: rusztowanie jest urządzeniem przemysłowym, należy więc pobierać podatek u źródła.

Polska firma, która podnajmuje maszyny i urządzenia budowlane (w tym rusztowania) zagranicznych właścicieli, musi pomniejszać płacony im czynsz o podatek u źródła. Skład orzekający wskazał, że ustawa o CIT nie zawiera definicji terminu urządzenie przemysłowe i nie odsyła w tej kwestii do klasyfikacji statystycznych. Przepis przywołuje jedynie przykładowe formy, tj. środek transportu, urządzenie handlowe lub naukowe. W konsekwencji, termin urządzenie przemysłowe powinno być rozumiane maksymalnie szeroko, bowiem zostało sformułowane w sposób ogólny, mieszczący w sobie wszelkie możliwe urządzenia stanowiące pewien zespół elementów technicznych. Maszyny i urządzenia budowlane wynajmowane przez podatnika, mają szerokie zastosowanie w różnych gałęziach przemysłu i nie są związane wyłącznie z budownictwem oraz stosowane w budownictwie. Urządzenia te bowiem mogą być wykorzystywane zarówno w przemyśle ciężkim, jak i lekkim (w tym wydobywczym, przetwórczym, rolnym: tytoniowym, tłuszczowym, spożywczym, itp.), w konsekwencji są urządzeniami przemysłowym.

6. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 1921/14

Teza: odsetki zapłacone od kredytu bankowego zaciągniętego na sfinansowanie wypłaty na rzecz akcjonariusza tytułem nabycia części akcji własnych celem umorzenia nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

Skład orzekający potwierdził, że prowadzenie działalności gospodarczej wymaga posiłkowania się przez podatnika kredytami. Konieczność skorzystania z tej formy pozyskiwania kapitału niewątpliwie też w każdym przypadku służy zachowaniu płynności finansowej przedsiębiorcy. Oceniając możliwość zaliczenia wydatku w postaci odsetek od kredytów do kosztów uzyskania przychodów, należy jednak ustalić, na jaki cel zaciągnięty został kredyt. Tylko bowiem w odniesieniu do odsetek od kredytu związanego z uzyskaniem przychodów bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów można rozważać możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu. Zdaniem składu orzekającego, spłata odsetek od kredytu zaciągniętego na wypłatę wynagrodzenia akcjonariuszowi za nabyte od niego akcje nie służy zachowaniu ani zabezpieczeniu źródła przychodu.

7. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 2152/14

Teza: nie każde odszkodowanie może zostać zaliczone do kosztów podatkowych.

W przedmiotowym stanie faktycznym niewykonanie kontraktów na dostawę i w związku z tym płacenie odszkodowań nie miało charakteru incydentalnego, lecz stały, powtarzający się. Trudno w takiej sytuacji mówić o dołożeniu należytej staranności przez podatnika, która usprawiedliwia prawo do zaliczenia odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów niezrealizowaniem dostaw przez jego dostawców z powodów niezależnych od podatnika. Sąd wskazał, że nie kwestionuje w ogóle możliwości zaliczenia kary, czy odszkodowania do kosztów uzyskania przychodów, jednakże warunkiem jest wykazanie racjonalności działań podatnika i celowości poniesienia wydatku w świetle art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

8. Wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 1958/14, II FSK 1476/15

Teza: strata powstała w związku ze sprzedażą przedawnionego długu stanowi koszt podatkowy.

W przedmiotowych wyrokach skład orzekający potwierdził, iż nie można ująć w kosztach przedawnionych wierzytelności, ale wystarczy je sprzedać, aby pomniejszyć przychód. Zdaniem sądu strata na sprzedaży wierzytelności może być ujęta w kosztach bez względu na to, czy wierzytelność zdążyła się już przedawnić, czy nie.

9. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 sierpnia 2016 roku o sygn. akt III SA/Wa 2101/15

Teza: wypłacona odprawa w związku z dobrowolnymi odejściami nie podlega zwolnieniu z PIT.

Skład orzekający potwierdził prezentowaną już przez inne sądy administracyjne tezę, że odprawa realizowana w ramach „programu dobrowolnych odejść” nie jest przychodem zwolnionym z PIT na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT. Podkreślone zostało, że aby wypłatę można było uznać za odszkodowanie (które podlegałoby zwolnieniu z PIT), musiałby zaistnieć element winy po stronie pracodawcy. Porozumienie natomiast jest konsensusem pomiędzy stronami i świadectwem ich woli do ułożenia wzajemnych relacji

10. Postanowienie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 21 czerwca 2016 r. sygn. C-393/15

Teza: oddział zarejestrowany na potrzeby VAT w Polsce ma prawo do odliczenia VAT wynikającego z zakupów na rzecz centrali (w innym państwie członkowskim), nawet jeśli wykazuje sporadyczną sprzedaż opodatkowaną w Polsce.

Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, iż system VAT ma na celu całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od ciężaru zapłaconego podatku w ramach prowadzonej działalności, a prawo do odliczenia stanowi jego integralną część. Podatnik ma zatem prawo do odliczenia VAT, jeżeli towary i usługi są wykorzystywane do celów związanych z działalnością podatnika – nawet jeżeli czynności związane z tą działalnością dokonywane są na terytorium innego państwa członkowskiego. Zakres prawa do odliczenia nie może być ograniczony tylko do takiej sytuacji, w której podatek naliczony zawsze jest związany z transakcjami opodatkowanymi w państwie członkowskim, w którym był on wcześniej odliczony (VAT należny i naliczony wykazywany jest zawsze w jednym państwie).

AUDYT | INNE USŁUGI POŚWIADCZAJĄCE | DORADZTWO TRANSAKCYJNE | DORADZTWO BIZNESOWE | GERMAN DESK | POZOSTAŁE USŁUGI