1. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 1 września 2016 roku o sygn. akt II FSK 142/15

Teza: organ podatkowy nie jest uprawniony do dokonania własnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego w sprawie wniosku o interpretację podatkową.

Postępowanie "interpretacyjne" opiera się wyłącznie na stanie faktycznym przedstawionym przez wnioskodawcę. Organ w postępowaniu o udzielenie indywidualnej interpretacji podatkowej nie jest upoważniony do samodzielnego ustalania stanu faktycznego. W postępowaniu o udzielenie interpretacji indywidualnej nie może toczyć się spór o stan faktyczny. Organ wydający interpretację przepisów prawa podatkowego nie może prowadzić postępowania, ani podejmować rozstrzygnięć zastrzeżonych dla innego trybu orzekania, w szczególności nie może kwestionować przedstawionego stanu faktycznego, ponieważ to przepis prawa, a nie stan faktyczny jest przedmiotem interpretacji podatkowej.

2. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 5 września 2016 roku o sygn. akt I FSK 2/15

Teza: czynności podjęte dla pozoru nie dają prawa do odliczenia VAT nawet wtedy, gdy spełnione zostaną warunki formalne.

Krajowe organy podatkowe są nie tylko uprawnione, co wprost zobowiązane do dokonywania oceny przeprowadzonych przez podatnika transakcji pod kątem wystąpienia nadużycia prawa. Sytuacja taka ma miejsce, gdy dane transakcje prawidłowe z formalnego punktu widzenia, skutkują uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem przepisów regulujących podatek od wartości dodanej, a poza tym z ogółu obiektywnych okoliczności wynika, że zasadniczym celem transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej.

3. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 1958/14

Teza: strata ze sprzedaży przedawnionych wierzytelności może być kosztem podatkowym.

Skład orzekający potwierdził, że przedsiębiorca ma prawo do sprzedaży wierzytelności od kontrahentów od których nie mogą uzyskać zapłaty za sprzedane towary bądź świadczone usługi a stratę ze sprzedaży wierzytelności zaliczyć do kosztów podatkowych. Przedsiębiorca ma prawo do sprzedaży wierzytelności zarówno nieprzeterminowanych jak i przeterminowanych. Aktualność długu nie ma wpływu na możliwość optymalizacji podatkowej.

4. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 21 lipca 2016 roku o sygn. akt I FSK 833/16

Teza: zapisy umowy mogą przesądzić o momencie rozliczenia VAT.

Skład orzekający stwierdził, że nawet jedna sprzedaż w miesiącu może być wykonana w ramach dostaw o charakterze ciągłym, jeżeli umowa pomiędzy stronami przewiduje stałą i powtarzalną sprzedaż. Dlatego należy uznać, że w każdej sytuacji, gdzie strony transakcji uzgodnią powtarzalność dostaw powyżej jednego miesiąca, mogą uznać taką sprzedaż za ciągłą i rozpoznawać w odniesieniu do niej obowiązek podatkowy ostatniego dnia miesiąca.

5. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 9 sierpnia 2016 roku o sygn. akt II FSK 1970/14

Teza: wydatki ponoszone przez pracodawcę w związku z oddelegowaniem pracownika nie są przychodem pracownika.

Zarówno koszty zakwaterowania, stworzenia odpowiedniego do warunków pracy zaplecza socjalnego, jak również dojazdu do określonego i zmieniającego się w zależności od położenia budowy miejsca wykonywania pracy są przede wszystkim kosztami pracodawcy i to ponoszonymi w jego interesie wynikającym z prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie zaś w interesie pracownika. Wobec tego niezależnie od regulacji przyjętej przez ustawodawcę w art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), limitującej zwolnienie od podatku wyłącznie diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika, nie stanowią tego rodzaju świadczenia przychodu określanego jako wartość innych nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 tej ustawy.

6. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 18 sierpnia 2016 roku o sygn. akt I SA/Gl 553/16

Teza: przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zaległości może mieć tylko jeden skutek - stwierdzenie wygaśnięcia obciążającego podatnika zobowiązania podatkowego

Art. 14 a ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych nie ma zastosowania do przeniesienia własności rzeczy lub praw majątkowych na rzecz Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego w trybie art. 66 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, a to oznacza, że czynność taka nie powoduje powstania przychodu do opodatkowania.

7. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 13 września 2016 roku o sygn. akt II FSK 2186/14

Teza: wydatki na poprawę wyglądu najbliższego otoczenia inwestycji nie mogą zostać zaliczone do kosztów podatkowych.

W stanie faktycznym będącym podstawą do wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej, wybudowała budynek biurowy i apartamentowce w bezpośrednim sąsiedztwie zniszczonego budynku wielorodzinnego. W celu podniesienia walorów inwestycji, a w konsekwencji zwiększenia potencjalnych przychodów, spółka wyremontowała sąsiedni budynek oraz chodnik. Skład orzekający uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego stwierdzając, że nie podlegają odliczeniu od przychodu, wydatki poniesione na uatrakcyjnienie okolicy wokół wybudowanego budynku, takie jak remont miejskiego chodnika i odnowienie elewacji sąsiadującego budynku.

8. Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 sierpnia 2016 roku o sygn. akt I SA/Łd 549/16

Teza: dzień poniesienia kosztu wyznacza moment wpisania go do ksiąg rachunkowych na podstawie faktury lub innego dokumentu.

Zawarta w art. 15 ust. 4e ustawy o CIT definicja pojęcia "dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu" jest zrozumiała. Ustawodawca wyraźnie sprecyzował, że dniem poniesienia kosztu uzyskania przychodów jest dzień ujęcia kosztu w księgach rachunkowych (zaksięgowania) na podstawie stosownego dowodu. Czyli ustawodawca uzależnił moment powstania kosztu podatkowego w rozumieniu art. 15 ust. 4d ustawy o CIT od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych (art. 15 ust. 4e ustawy o CIT). Rekapitulując powyższe rozważania, należy uznać, że wydatki pośrednie uważa się za poniesione w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano). Z kolei o dniu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych decydować będą przepisy prawa podatkowego, a nie sposób jego księgowania na potrzeby prawa bilansowego.

9. Wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 15 września 2016 roku o sygn. akt C-516/14

Teza: nie każde uchybienie w sformułowaniu treści faktur co do przedmiotu świadczonych usług pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku VAT.

Przedmiotowy wyrok dotyczył interpretacji dyrektywy o VAT w zakresie prawa podatnika do odliczenia VAT. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału Sprawiedliwości UE obowiązkiem organów podatkowych jest badanie czy w realiach danej sprawy zostały spełnione przesłanki materialne uprawniające do odliczenia. Jeśli takie informacje są w posiadaniu organów skarbowych to nie mogą one wprowadzać dodatkowych warunków w zakresie przysługującego podatnikowi prawa do odliczenia podatku VAT. Trybunał podkreślił, iż ciężar dowodu istnienia związku nabycia usługi z działalnością opodatkowaną spoczywa na podatniku. Organy podatkowe muszą natomiast wziąć pod uwagę wszystkie dowody prowadzące do ustalenia lub wykluczenia prawa do odliczenia, bez względu na wymogi formalne. Nawet wprowadzenie do ustawy o podatku VAT sankcji w wypadku nieprzestrzegania przesłanek formalnych dotyczących wykonywania prawa do odliczenia VAT, nie może pozbawiać podatnika prawa do tego odliczenia.

AUDYT | INNE USŁUGI POŚWIADCZAJĄCE | DORADZTWO TRANSAKCYJNE | DORADZTWO BIZNESOWE | GERMAN DESK | POZOSTAŁE USŁUGI